Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.
сербек — зат. Бел омыртқаның сыртқы шығыңқы жері … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
сербек — 1 (Шығ.Қаз., Зайс.; Жезқ., Ұлы.; Жамб., Шу) жаяның қанаты, оның ербиген жағы. С е р б е к кемік болады (Шығ.Қаз., Зайс.). Малдың жамбас сүйегінің с е р б е г і болады (Жезқ., Ұлы.). Теңгір белдей с е р б е г і, серке сан бөкен мықынды (Жамб., Шу) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
кең — танау. Танауы кең, делдиген. Десе дегендей: бауыры жазық, кең сербек, қақпан бел, салқы төс, жұмыр бақай, қақпақ тұяқ, ешкі бас, салпы ерін, к е ң т а н а у, балбұлдаған үлкен ала көзді, сымпыш құйрық болатын (Саятшылық, 173). Кең тыныстылық. Кез … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қақпақ — білезік. Білезіктің ашылып жабылатын түрі. Екі үш бөлшектен құралған, ашпалы жаппалы түрін «қ а қ п а қ б і л е з і к» дейді (Қаз. әйелд., 1983, №9, 26). Қ а қ п а қ ж а ғ а . К и і м н і ң а р т қ а қарай қайырылатын жаға түрі. Еркек… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
үлпершекті — сын. Үлпершегі ауқымды (қомақты). Әне, Көкжалды көріп тұрсыңдар ғой! Бауыры жазық, ү л п е р ш е к т і, кең сербек, қақпан бел, салқы төс (Н.Қазыбеков, Тұсаукесер, 3) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
